The Reader: MOVIE

ดูแล้วสนใจความรู้สึกภายในของตัวละครเอก ที่เขาไม่ได้ปกป้องคนที่ตัวเคยผูกพันด้วย และความรู้สึกนั้นก็หลอกหลอนติดตัวเขาตลอดมา เป็นความอึดอัดสุดบรรยาย ดูไปก็คิดไปว่าถ้าเราอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น เราจะปกป้องคนบริสุทธิ์คนหนึ่งหรือไม่ หรือว่าจะปล่อยตามน้ำไป ยิ่งถ้าคนๆ นั้นเป็นคนที่เราผูกพัน หรือเคยผูกพันด้วย

บังเอิญอ่านเจอที่อ.นิธิ เขียนในมติชนสุดสัปดาห์ (ฉบับที่ 1499) ถึงหนังเรื่องนี้ (แปลกดี ไม่ค่อยได้อ่านที่อ.นิธิเขียนถึงหนัง) แกดูแล้วเขียนว่า โลกคือประตูที่ลั่นดาล (ถึงกับเสนอว่าทำไมเขาไม่ตั้งชื่อหนังและหนังสือว่า The Locked Door) ขออนุญาตนำตอนหนึ่งที่อ. เขียนไว้มาเล่าสู่กันฟังว่า

หนังจบลงพร้อมกับที่ผมสำนึกได้เต็มเปี่ยมว่า ใช่เลย เราต่างลั่นดาลประตูขังคนอื่นให้ถูกไฟคลอกตายทั้งนั้น ไม่เฉพาะแต่ระบบกฏหมายเท่านั้น แต่ระบบสังคมทั้งระบบ ไม่ว่าจะแสดงออกในนามของศีลธรรม ความถูกต้องดีงาม เกียรติยศ ความรับผิดชอบ ความรัก กามารมณ์ ครอบครัว สถานภาพ ผลประโยชน์ ฯลฯ ล้วนเป็นเหตุให้เราลั่นดาลประตู แล้วปล่อยคนข้างในถูกไปคลอกตายทั้งสิ้น

ถ้าอยากรู้ว่าอ. พูดถึงอะไร ขอเชิญชวนให้ดูกัน

Directed by Stephen Daldry